Dijagnoza bolesti bubrega
prim.dr. Dalibor Čičin-Šain, urolog
Bubrezi su organi čije su osnovne zadaće pročišćavanje krvi od štetnih produkata metabolizma, te regulacija količine vode u organizmu. To ujedno znači da se radi o izrazito prokrvljenim organima kroz koje svake minute prođe petina ukupne količine krvi. Na presjeku bubrega možemo razlikovati dva anatomska područja: kora i srž. Koru bubrega uglavnom čine glomeruli, koji predstavljaju velik broj sitnih filtera kroz koje se pročišćava krv. Kronični glomerulonefritis karakteriziran je difuznim ožiljnim promjenama na glomerulima, čija je stijenka zadebljana i vezivno promijenjena. Pojednostavljeno, može se reći da dolazi do pukotina na mrežici glomerula, radi čega u urin dolaze i one tvari koje su organizmu korisne (proteini) i koje se inače ne filtriraju. Dakle u laboratorijskoj analizi sediment urina nađu se proteini, cilindri i krv. Bolest dovodi do postepenog gubitka bubrežne funkcije kroz duži vremenski period, pa može proći više mjeseci i godina prije nego ona postane simptomatska. Vjerojatno je da postoji više uzroka koji mogu izazvati kronični glomerulonefritis. Imuni kompleksi na stijenkama glomerula mogu se vidjeti i kod ove bolesti, ali su oni vjerojatno posljedica a ne njezin uzrok. Samo se rijetko u anamnezi može naići na preboljeli akutni glomerulonefritis. Bolest se najčešće otkriva abnormalnim laboratorijskim nalazom u sedimentu urina tijekom rutinskog liječničkog pregleda. Ponekad bolesnici dolaze jer su u urinu primijetili krv. Krvni tlak je često povišen.
Pretraga krvi na ureu i kreatinin može pokazivati njihove povišene koncentracije u krvi. Radi se o produktima metabolizma bjelančevina koji se inače eliminiraju putem bubrega. Njihova razina u krvi govori o stupnju oštećenja bubrega. U rjeđim slučajevima bolesnici dolaze s mučninom, povraćanjem, svrbežom i diskoloracijom kože kao odrazom uznapredovalog stadija. Dijagnoza se postavlja na temelju patološkog nalaza u urinu i krvi, a u nejasnim slučajevima potvrđuje eventualnom biopsijom bubrega. Terapija ove bolesti sastoji se u medikamentoznoj kontroli tlaka, te dijetetskim preporukama prvenstveno u smislu ograničena unosa bjelančevina i soli. U uznapredovalim slučajevima terminalnog zatajenja bubrega nameće se potreba za hemodijalizom (umjetnim bubregom) i kasnijim presađivanjem bubrega.